อิทธิพลของการบ่มต่อการพัฒนากำลังอัดของคอนกรีตในพื้น POST TENSION

การเทคอนกรีตพื้น POST TENSION ส่วนใหญ่จะเป็นการเทคอนกรีตในบริเวณกว้าง ซึ่งเสี่ยงต่อการเกิด PLASTIC SHRINKAGEจึงจำเป็นอย่างยิ่งที่จะต้องควบคุมคุณภาพการทำงานโดยเบื้องต้นจะต้องมีการปาดหน้าผิวพื้นหลังเทคอนกรีตในขณะที่คอนกรีตอยู่ในช่วงพลาสติกเพื่อเก็บรอยร้าวที่ผิวเบื้องต้นและปัจจัยสำคัญอีกประการหนึ่งที่จะพัฒนากำลังอัดของคอนกรีตคือ ”การบ่ม”

การบ่มเป็นกรรมวิธีที่ทำให้ปฏิกิริยาไฮเดรชั่นของปูนซีเมนต์เกิดขึ้นอย่างต่อเนื่องและสมบูรณ์โครงสร้างของเนื้อซีเมนต์จะแน่นขึ้นและคอนกรีตจะมีความแข็งแรง

จากกราฟพบว่าเส้น MOIST-CURE DENTIRE TIME หรือการบ่มเปียกตลอดเวลาจะให้กำลังอัดสูงสุด และจะมีเส้นกราฟที่ต่ำลง ตามอายุของการบ่ม จนต่ำสุดจะเป็นเส้น IN LABORATORY AIR ENTIRE TIME คือปล่อยไว้ในอากาศในห้องทดลองในสภาพการทำงานจริงมีการบ่มได้หลายวิธีแต่ก็ยังพบว่าบางโครงการมีการแตกร้าวหรือกำลังคอนกรีตไม่ถึงตามที่ออกแบบไว้จึงมีคำถามว่าการบ่มแต่ละวิธีมีคุณภาพเทียบเท่ากับการบ่มเปียกตลอดเวลาหรือไม่ถ้าไม่เท่าจะมีความแตกต่างกันอย่างไรเมื่อได้คำตอบจะเป็นประโยชน์ในการปรับวิธีการทำงานทำให้การเทคอนกรีตพื้นPOST TENSIONได้คุณภาพตามที่ออกแบบไว้

    งานวิจัยของสถานศึกษาภายในประเทศก็เป็นแหล่งข้อมูลสำคัญในการให้ความรู้โดยมีบทความที่เสนอเกี่ยวกับอิทธิพลของการบ่มต่อการพัฒนากำลังอัดของคอนกรีตของมหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคลอีสาน โดยอภิชิต คำภาหล้า, โกสีห์ เทียนลม และจิระยุทธ สืบสุขมีเนื้อหาที่นำเสนอการทดลองการบ่มด้วยวิธีต่างๆในที่นี้ขอนำบทความบางส่วนมานำเสนอเพื่อเป็นประโยชน์ในการพัฒนาการทำงาน
ในบทความนี้จะทำการทดลองโดยเตรียมตัวอย่างคอนกรีตโดยกำหนดกำลังอัดคอนกรีตที่28วันเท่ากับ400กิโลกรัมต่อตารางเซนติเมตร(FC’=400KSC)ใช้แบบหล่อตัวอย่างทดสอบทรงลูกบาศก์(CUBE)ขนาด 0.15X0.15X0.15M เมื่อตัวอย่างได้อายุ 24 ชั่วโมง ถอดตัวอย่างออกจากแบบหล่อแล้วนำไปบ่มด้วยวิธีที่แตกต่างกัน 5 วิธี ดังนี้

     1. การบ่มด้วยน้ำ
     2. การบ่มด้วยกระสอบเปียก 7 วัน
     3. การบ่มด้วยการหุ้มพลาสติก
     4. การบ่มโดยใช้สารคอนกรีต
     5. การบ่มทิ้งไว้ในอากาศ

รายละเอียดการบ่มด้วยวิธีต่างๆ แสดงตามตารางด้านล่าง

เมื่อเสร็จสิ้นการทดลองนำข้อมูลที่ได้มาสร้างเป็นกราฟความสัมพันธ์ดังรูปด้านล่าง

รูปด้านบนจะเป็นกราฟแสดงการพัฒนากำลังอัดของคอนกรีต FC’ 400KSC โดยแปรผันตามอายุและวิธีการบ่ม จากรูปจะพบว่า ทุกๆ วิธีการบ่ม กำลังรับแรงอัดของคอนกรีตจะมีค่าสูงขึ้นตามเวลาที่บ่ม สามารถแบ่งการพัฒนากำลังรับแรงอัดได้เป็นสองช่วง ดังนี้ ช่วงแรก 1-28 วัน ช่วงนี้จะมีการพัฒนากำลังของคอนกรีตอย่างรวดเร็วและเห็นได้ชัดเจนช่วงสุดท้ายหลังอายุบ่ม 28 วันอัตราการพัฒนากำลังจะมีค่าน้อย จนคงที่กราฟเริ่มเป็นเส้นตรง กำลังรับแรงอัดของคอนกรีตมีค่าสูงที่สุด โดยวิธีการบ่มน้ำ และมีค่าลดลงโดยเรียงลำดับวิธีการบ่มที่ได้กำลังอัดสูงสุดไปหาต่ำสุดดังนี้ การบ่มด้วยกระสอบเปียก การบ่มด้วยพลาสติก การบ่มด้วยน้ำยาคอนกรีต และการบ่มโดยทิ้งไว้ในอากาศจะทำให้คอนกรีตมีกำลังอัดต่ำที่สุดและจากข้อมูลที่ได้รวบรวมไว้คณะผู้ทำการวิจัยได้นำเสนอสมการในการทำนายกำลังอัดของคอนกรีตที่อายุต่างๆ โดยแยกตามวิธีการบ่มโดยมีสมการดังนี้

A และ B คือพารามิเตอร์สำหรับแต่ละวิธีการบ่ม แสดงดังตาราง

1.การบ่มด้วยน้ำ

2.การบ่มโดยใช้กระสอบคลุม

3.การบ่มโดยใช้พลาสติกคลุม

4.การบ่มโดยใช้สารบ่มคอนกรีต

5.การบ่มโดยทิ้งไว้ในอากาศ

ดังนั้น เพื่อทำให้การเทคอนกรีตพื้น POST TENSION มีกำลังอัดตามที่ออกแบบไว้ ควรบ่มด้วยการขังน้ำหรืออย่างน้อยควรบ่มด้วยกระสอบเปียกเพื่อเป็นการป้องกันการแตกร้าวและทำให้พื้นมีกำลังรับแรงอัดตามที่ออกแบบไว้ นอกจากนี้ในงานวิจัยชิ้นนี้ยังศึกษาผลของอัตราส่วนน้ำต่อซีเมนต์ (WATER-CEMENT RATIO, W/C) ต่อกำลังอัดคอนกรีตและวิธีการบ่มซึ่งสามารถดูได้จากงานวิจัยฉบับเต็มจะเห็นว่างานวิจัยหรือบทความทางวิชาการจากสถานศึกษามีข้อมูลที่เป็นประโยชน์ต่อการพัฒนาการทำงานให้มีคุณภาพมากขึ้น ทั้งนี้ถ้ามีงานวิจัยหรือบทความทางวิชาการอื่นๆที่น่าสนใจและเป็นประโยชน์ในการพัฒนาทางทีมงานSNP POST TENSION จะนำมาเสนอในครั้งต่อไป

เรียบเรียงโดย

ภาคภูมิ วานิชกมลนันท์ [วย. 1924]

ดาวน์โหลดบทความ

DownloadPDF DownloadPDF